به گزارش همشهری آنلاین به نقل از الجزیره، در سال ۲۰۱۷، جاستین ترودو، نخست وزیر کانادا، در واکنش به آنچه به عنوان ممنوعیت ورود مسلمانان به آمریکا توسط رئیس جمهور وقت ایالات متحده، دونالد ترامپ، اجرا شد در توئیتر خود نوشت: «کانادا از کسانی که از آزار و اذیت، ترور و جنگ فرار می‌کنند، صرف نظر از دینشان، استقبال خواهند کرد. تنوع نقطه قوت ماست؛ به کانادا خوش آمدید!»
چهار سال بعد از این پیام، هنوز بسیاری از مردم در سراسر جهان به ادعای ترودو مبنی بر باز بودن درهای کشورش به روی پناهندگان اعتقاد دارند و او را ستایش می‌کنند اما واقعیت موجود بسیار متفاوت است.
بر اساس آخرین داده‌های منتشر شده توسط آژانس خدمات مرزی کانادا (CBSA)، دولت ترودو در سال گذشته میلادی، ۱۲۱۲۲ نفر را از این کشور اخراج کرده است. این بیشترین آمار از سال ۲۰۱۵، زمانی که دولت محافظه کار استیون هارپر در راس بود، است.
اکنون، هزاران نفر دیگر نیز با خطر اخراج اجباری تا پایان سال ۲۰۲۱ مواجه هستند و این در حالیست که بسیاری از این افراد به عنوان کارگران اصلی خط مقدم درمان کانادا در سخت‌ترین و خطرناک‌ترین ماه‌های شیوع کووید خدمت کرده‌اند.
ممدو کوناته که پس از جنگ خونین داخلی ساحل عاج، از کشور خود گریخت و در سال ۲۰۱۶ به عنوان پناهجو وارد کانادا شد، یکی از این افراد است. او در اوج همه‌گیری به عنوان سرایدار در خانه‌های مراقبت طولانی مدت (CHSLD) در مونترال کار کرد.
در آن زمان اکثر خانه‌های مراقبت در کانادا به دلیل شرایط همه‌گیری به شدت به کارگران خدماتی احتیاج داشتند. او که در حین کار به کرونا مبتلا شد، پس از بهبود بلافاصله به کار خود بازگشت اما با وجود خدماتش اکنون با اخراج روبرو است.
او به همراه جمعیتی از پناهجویان که در اعتراض به اخراج از کشور در مقابل دفتر ترودو در مونترال تجمع کردند، این اقدام را «بی‌عدالتی» دانسته و نسبت به شکاف روزافزونی که بین بین سخنان دولت در مورد «در آغوش گرفتن پناهندگان» و واقعیت وجود دارد اعتراض کردند.
این در حالیست که از ابتدای شیوع کرونا، سیاستمداران کانادایی بارها از طیف‌های مختلف سیاسی از کارگران خدماتی، به ویژه کسانی که در مراکز بهداشتی درمانی کار می‌کنند، تجلیل کردند. در اردیبهشت ۲۰۲۰، رئیس حکومت بخش فرانسوی کبک، کارگران خط مقدم کرونا، از جمله پناهجویان را «فرشتگان محافظ» لقب داد.
او و همتای اوتاوایی‌اش، اقداماتی را برای تغییر وضعیت مبهم مهاجرتی افرادی که می‌توانستند در بخش‌های ضروری مشغول به خدمت شوند آغاز کرد اما در عمل، این اقدامات نمایش دیگری از ریاکاری رهبران کانادا بود.
این برنامه محدود به برخی از کارگران بخش بهداشت و درمان شد که مراقبت مستقیم از بیماران را بر عهده داشتند و بسیاری دیگر از پناهجویان را که به عنوان سرایدار، آشپز یا نگهبان در مراکز بهداشتی و درمانی مشغول بودند، مستثنی کرد.
محدودیت این برنامه از نظر برخی تحلیلگران نشان می‌دهد که ماهیت سیاست‌های مهاجرتی این کشور از زمان استعمار انگلیس تغییر چندانی نداشته است؛ در اوایل قرن بیستم، برتری طلبی سفیدپوستان باعث شد کانادا شمار زیادی از پناهجویان را برگرداند.
علاوه بر این و با وجود ادعای ترودو در رابطه با استقبال از همه کسانی که از آزار و شکنجه، ترور و جنگ فرار می‌کند، کانادا در سال ۲۰۱۹ تصویب کرد که ۹۴۰ میلیون دلار( آمریکا) در طول ۵ سال برای تقویت امنیت مرزها و شناسایی، رهگیری و حذف مهاجران تخصیص داده شود.
این کشور در واقع اجازه می‌دهد تعداد معدودی از افرادی که دارای معیارهای خاصی هستند داخل مرزهایش مستقر شوند و بسیاری دیگر از جمله کوناته را بدون در نظر گرفتن خدماتشان، اخراج می‌کند.
نظر شما